Где интереснее играть: на компьютере или во дворе?

Именно в живую лучше общение но не игры, игры не для меня но если есть интересная игра которая меня зацепила как например игра «правда или действие» я поиграю с удовольствием.

Что важнее: свобода и раскованность в чате или умение разговаривать, глядя в глаза друг другу?  

Склонюсь к 1 ответу лучше в живую можно почувствовать настоящие эмоции человека улыбку,грусть, страх.. как не странно мне даже нравиться грустить с друзьями, возможно это странно но это так.

А может быть, время всегда хорошее, и вообще, все зависит только от тебя…?

Время не всегда хорошее… были времена с войнами там где страдали все, но говоря о том какое время сейчас то я могу сказать 50/50 ведь не всё так легко даже в этом времени ведь очень многие сейчас склонятся к деградации и даже не пытаются изменить это говоря что «всё равно ничего уже не исправить».

Նախագծի մասնակիցնե են՝ Անի, Գոհար , Արաքս , Էլիզա, Մերի

Նպատակ ՝ Ներկայացնել մեր դպրոցի և ուրիշ երկրների կրթության տարբերոթյունը։

Խնդրիներ՝ հարցերի միջոցով հասկանալ թե ինց կարծիք ունեն մարդիկ այս ամենի մասին։

Մարմնի ինպուլսն կոչվում է այն ֆիզիկական մեծությունը որը հավասար է մարմնի զանգվածի և արագության արտադրյալ։

Նշամակվում է p տառով

Վիպակում Մահարին պատմում է աքսորի տարիների սիբիրյան տպավորությունների մասին, հիշում է ճամբարներում ապրած իր չարքաշ կյանքը: Մանրամասն գրում է, թե ինչպես են անհիմն մեղադրանքով իրեն ձերբակալել, իբր թե մասնակցություն է ունեցել խորհրդային իշխանության դեմ գործող նացիոնալիստական կուսակցության մեջ ու ցանկացել է Հայաստանն անջատել Սովետական Միությունից: Ապա բանտից բանտ են տեղափոխել Երևանում, իսկ հետո Ռուսաստանի սիբիրյան ճամբարներ, մինչև հիմնական թողել են սիբիրյան այն բրուտանոցում, որտեղ տեղ էին գտել նաև Աճեմյանի ճակատագրին արժանացած մյուս կերպարները:
Բրուտանոցում սկզբում միայն տղամարդիկ էին. «Կին հասկացողությունը տարիների ընթացքում կալանավորների համար դարձել էր վերացական մի բան»: Հետո մի գերմանուհու են բերում, որին մեղադրում էին լրտեսության մեջ, այնինչ նա ընդամենը այցելել էր Գերմանիա և վերադարձել ԽՍՀՄ: Նա կրթությունը կիսատ էր թողել Բեռլինի Գեղարվեստական ակադեմիայում, բայց բրուտագործության մեջ հմուտ գործիչ էր: Շուտով ճամբարը համալրվեց ԽՍՀՄ-ի մեծերի կավե գլուխներով, բացի Ստալինի գլխից, որը Շարթը հրաժարվեց սարքել՝ բացատրելով, որ ազգի թշնամու ձեռքով չարժե մեծ հայրիկի գլուխը կերտել:
Շատ չանցած ճամբարում կանանց բարաք սարքեցին, և կանանց մի խումբ բերեցին այդտեղ, որից հետո էլ սկսեցին բազմաթիվ սիրային հարաբերություններ կալանավորների ու նրանց միջև: Շարթի և Մամոյի (ադրբեջանցի կալանավոր) հարաբերությունն առաջիններից չէր, սակայն ավարտվեց մյուսների նման տխուր ձևով: Կոմիսիայի ստուգումների ժամանակ պարզվեց, որ Շարթը հղի է և նրան ուղարկեցին առաջին ճամբար, որտեղ հիվանդանոց կար: Կալանավոր մայրերն այդ հիվանդանոցում ծննդաբերում էին, և եթե երեխան ողջ էր մնում, նրան համարակալում էին և հանձնում հատուկ աշխատող ծեր կանանց խնամքին, իսկ մայրերին ուղարկում էին մի այլ ճամբար, որպեսզի երեխայի հորն էլ չհանդիպի: Սակայն եթե երեխան մահանում էր ( ինչը հիմնականում այդպես էր լինում), մորն ուղարկում էին նույն ճամբարը, որտեղ հայրն արդեն կրել էր իրեն հասանելիք ծանր պատիժը: Մամոյի ու Լյուդմիլա Շարթի երեխան չփրկվեց. Լյուդմիլան վերադարձավ բրուտանոց, որտեղ էլ կերտեց իր երեխայի կիսանդրին, որը համալրեց մյուս մեծերի գլուխների շարքը:
Վիպակում հատուկ տեղ են գրավում հայ կալանավորները: Նրանցից մեկն Աշոտ դային էր, որը խելոք ու լուռ մարդ էր, հաճախ էին նրա խորհուրդները հարցնում: Մի այլ կերպար էլ Մեսրոպ Ուզունյանն էր, շատ ճարպիկ ու սրամիտ մի հայ Սև ծովի մոտ գտնվող քաղաքներից մեկից, որը թեև հայերեն էր խոսում, բայց նրան չէին հասկանում. տարօրինակ բարբառ ուներ: Ճամբար եկած առաջին օրվանից իր սրամտության շնորհիվ նա աշխատանքի տեղավորվեց խոհանոցում. դրսում ծանր աշխատանքներ կատարելու փոխարեն ընդամենը ջուր էր եռացնում ու բաժանում կալանավորներին՝ որպես թեյ: Արդյունքում գլխավոր խոհարարի փոխարեն մի անգամ ճաշ պատրաստելով արժանացավ նրա պաշտոնին:
Հետաքրքիր էր նաև Ջինգաևի կերպարը: Լինելով հայ-հրեա ու ապրելով Վրաստանում, նա տիրապետում էր մի շարք լեզուների ու ամեն մեկով խոսում էր այնպես, կարծես իր մայրենի լեզուն լիներ: Չդիմանալով անտառի ծանր գործին, նա կացնով կտրեց իր մի ձեռքի մատները, որպեսզի ազատվի այդ տանջանքից: Դրա հետևանքով բոլորն սկսեցին հերթով իրենց խոշտանգել ծանր գործերից խուսափելու համար և արդյունքում նոր օրենք սահմանվեց՝ այդպիսիներին մահապատժի ենթարկելու մասին: Ջինգաևը նաև փորձել էր փախուստի դիմել մի քանի այլ կալանավորների հետ, բայց հետո հանձնվել էր սովի պատճառով, մանավանդ երբ նկատել էր, թե ինչպես են իր ընկերներն ուտում մյուս ընկերոջ խորոված միսը:
Եվ վերջապես, երբ Աճեմյանը, հույս ունենալով հանդիպելու Կարապետյան անունով մի հայի, գնաց առաջին ճամբար՝ ճամբարի պաշտոնյաներից մեկի հետ, այնտեղ ծանոթացավ մի ղարաբաղցու հետ, որին մեղադրել էին Ղարաբաղը Ադրբեջանից անջատելու ու Հայաստանին միացնելու մեղադրանքով:
Մի խոսքով՝ անմեղ մարդիկ իզուր ձերբակալվել էին անիմաստ մեղադրանքներով ու բախտի քմահաճույքով անտեղի տանջվում էին Սիբիրում…

• Նկարագրել Արևելյան Հայաստանի 19-րդ դարի սկզբին վարչաքաղաքական կացությունը:/գրավոր/

Արևելյան Հայաստանի տարածքը հիմանականում ընդգրոկում էր  Երևանի, Նախիջևանի, Գանձակի և Ղարաբաղի խանությունները։ Ամենաազդեցիկ վարչական միավորը Երևանի խանությունն էր։ Երևանի խանը՝ սարդարը, նաև ամբողջ Արևելյան Հյաստանի կառավարիչներից ամենաազդեցիկն էր։ Երևանի խանությունը բաժանված էր 15 մահալի՝ գավառի։ Առանձին վարչական միավոր էր Երևան քաղաքը, որի գլխավոր պաշտոնյան քալանթարն էր՝ քաղաքապետը։ 

• 1804-1813թթ. ռուս-պարսկական պատերազմի նախադրյալները, ընթացքը, ավարտը, արդյունքները:/գրավոր/

1804 թվականի հունվարի 3-ին տեղի ունեցավ Գյանջայի հարձակումը, որի արդյունքում Գյանջայի խանությունը մտավ ռուսական կայսրության կազմի մեջ։ Հունիսի 10-ին պարսկական շահ Բաբա Խանը (1797-1834 թթ.), մտնելով Բրիտանիայի հետ դաշինքի մեջ, պատերազմ հայտարարեց Ռուսաստանին։1813 թվականին պատերազմն ավարտվեց Ռուսաստանի հաղթանակով։ Հոկտեմբերի 12-ին Արցախի Գյուլիստան գյուղում կնքվեց հաշտության պայմանագիր, որով պարսիկները հօգուտ ռուսների հրաժարվեցին Արաքս գետից հյուսիս ընկած բոլոր խանություններից (բացի Երևանից ու Նախիջևանից)։ Հաշտության պայմանագիրը խախտվեց 1826 թվականին, երբ պարսիկները երկրորդ անգամ պատերազմ սկսեցին Ռուսաստանի դեմ: 

• Գյուլիստանի պայմանագիրը

Գյուլիստանի Հաշտության Պայմանագիրը 1813, ստորագրվել է Ռուսաստանի և Պարսկաստանի միջև հոկտեմբերի 24–ին, Ղարաբաղի Գյուլիստան (Խաչեն) գյուղում, 1804-1813 ռուս–պարսկական պատերազմից հետո։Գյուլիստանի հաշտության պայմանագիրով Ռուսաստանին անցան Դաղստանը, Վրաստանը, Մեգրելիան, Իմերեթը, Գուրիան, Աբխազիան, Բաքվի, Ղարաբաղի, Շիրվանի, Դերբենդի ու Թալիշիխանությունները, Լոռու, Ղազախի, Շամշադինի, Իջևանի, Շիրակիև Զանգեզուրի շրջանները։ Ռուսաստանը Կասպից ծովումռազմական նավատորմ պահելու բացառիկ իրավունք ստացավ։ Երկու երկրների վաճառականներին ազատ առևտրի իրավունք տրվեց։ Առաջադիմական նշանակություն ունեցավ Անդրկովկասիժողովուրդների համար. նրանք ազատվեցին պարսկական և թուրքական զավթիչների մշտական արյունալի և կործանարար հարձակումներից, վերջ գտավ ֆեոդալական տարանջատվածությունը։ 1828–ի Թուրքմենչայի հաշտության պայմանագրի կնքումով Գյուլիստանի հաշտության պայմանագրը չեղյալ համարվեց։

Задание 1: Спросите о результате действия.
Образец: — Вчера вы писали сочинение.
— Как я написал?
— Вы написали хорошо.

1.Сегодня вы читали текст.
Как я прочитал?
Вы хорошо прочитали.

2. Сегодня вы отвечали на вопросы.
   Как мы отвечали?
   Вы отвечали хорошо.
3. Вчера вы переводили текст.
   Как мы переводили?
   Вы переводили хорошо.
4. Вчера вы готовили домашнее задание.
   Как мы приготовили домашнее задание?
   Вы хорошо приготовили домашнее задание.
5. Сегодня вы рассказывали об экскурсии.
   Как мы рассказали об экскурсии?
   Вы хорошо мы рассказали об экскурсии.
6. Сегодня вы отвечали на уроке.
   Как мы отвечали на уроке?
   Вы отвечали на уроке хорошо.
7. Сегодня вы учили новые слова.
   Как я учил новые слова?
   Вы учили новые слова хорошо.

Задание 3: Узнайте, долго ли ваш друг делал то, о чем он говорит.

Образец: — Я уже сделал домашнее задание.
— Ты долго его делал?
— Недолго, но сделал хорошо.

1.Я уже написал сочинение.
Ты долго писал?
Недолго, но написал хорошо.

2. Я уже приготовил обед.
   Ты долго его готовил?
   Недолго, но приготовил хорошо.
3. Я уже выучил стихи.
   Как долго ты это учил.
   Недолго, но выучил хорошо.
4. Я уже перевел новый текст.
   Как долго ты перевел текст?
   Недолго, но перевёл хорошо.
5. уже рассказал о моей семье.
   Как долго ты это рассказывал?
   Недолго, но рассказал хорошо.
6. .Я уже повторил грамматику.
   Как долго ты повторил?
   Недолго, но повторил хорошо.
7. Я уже решил задачу.
   Как долго ты его решал?
   Недолго, но решил хорошо.
   Задание : 4 Напишите пару к глаголам
   Отвечать — ответить
   Писать — написать
   Выучить — учить
   Приготовить — готовить
   Задать — задавать
   Сказать — говорить
   Понимать — понять
   Решать — решить
   Брать — убрать
   Узнавать — узнать
   Спросить — спрашивать
   Покупать -купить
   Объяснять — объяснить
   Вставать — встать

Задание 5: Вставьте вместо точек нужный глагол.

Вчера студентка долго читала текст. Когда она прочитала текст, она
выполнила упражнение. ( читать, прочитать)

Мы переводили текст и перевели его правильно. ( переводить, перевести)
Ты долго делал упражнения? Нет, я сделал упражнения быстро. (делать,сделать)

Когда я отвечал, преподаватель слушал. Когда я ответил , преподаватель
объяснил мои ошибки. ( отвечать, ответить)

Наконец, мы выучили новые слова. Мы долго учили новые слова. ( учить,
выучить)

Когда я жил в Екатеринбурге, я каждый день писал письма, а ты написал только одно письмо. (писать, написать)

б) в будущем времени.

Что ты будешь делать вечером? Мы быстро сделаем упражнение. ( делать, сделать)
Вы переведёте текст? Когда вы переведёте текст, прочитаю его. ( переводить,
перевести)

Мы долго будем учить слова. Когда мы выучим слова, мы пойдем гулять. (учить,
выучить)

Завтра я пообедаю. Когда я буду обедать, я посмотрю телевизор.

Поступки бывают так хорошие так и плохие, конечно у меня были и хорошие и плохие.

Наш старый класс был класс проказников и часто у нас бывали ситуации когда мы хотели сбежать думаю это было со всеми. Это было в 6 классе. Мы хотели сбежать с урока физкультуры мы думали что сбежал весь класс но как оказалось осталась 1 девочка. Когда мы уже с подругами были у кинотеатра мне позвонили но эта была не учительница мне позвонила та одноклассница которая осталась и как оказалось уже классная руководительница знала что мы сбежали и что бы мы вернулись пока это не дошло до директрисы. Мы мигом побежали в школу. В это время я позвонила маме (она знала что мы хотели убежать) и сказала чтобы она пришла забрала меня. А подругам сказала чтобы они сказали что я пошла на пения, план сработал но мне за это очень стыдно до сих пор….